Γράφει η Χριστίνα Μαργέτη
Αυτή η λαϊκή παροιμία σε παράφραση, θεωρώ ότι ταιριάζει απόλυτα στην συγκεκριμένη περίπτωση… Το ότι κάτι έχει καθιερωθεί ως έθιμο, δεν σημαίνει ότι είναι και σωστό, ούτε ότι θα πρέπει να το διαιωνίζουμε, εμείς και οι επόμενες γενιές. Ας αναρωτηθούμε κοιτάζοντας με αντικειμενική, ματιά όλα τα έθιμα, αν κάθε ένα από αυτά είναι σωστό και άξιο διαιώνισης. Ας αναρωτηθούμε. Είναι αυτό το έθιμο που κρατώ σωστό; Είναι ακίνδυνο για μένα και όλα τα πλάσματα; Μήπως είναι πληγωτικό απέναντι σε άλλες υπάρξεις ή επικίνδυνο; Μήπως αποτελεί πράξη βίας; Μήπως βλάπτει άλλες ανθρώπινες ζωές, τη φύση, τα ζώα;…
Αν η απάντηση είναι ναι στις παραπάνω ερωτήσεις, τότε μάλλον είναι ώρα να αναθεωρήσουμε ,ή να προβληματιστούμε λίγο έστω, τουλάχιστον. Ας δούμε αναλυτικά όμως κάποια πράγματα, τα οποία έχουν καθιερωθεί από τις προηγούμενες γενιές. Πρώτα πρώτα θα αναφερθώ στην απίστευτη βαρβαρότητα του “εθίμου” της σούβλας κάθε Πάσχα, το οποίο θεωρώ ότι μας προσβάλλει ως ανθρώπους. Εμένα τουλάχιστον με προσβάλλει προσωπικά ως άνθρωπο να βλέπω νεκρά αρνιά και κατσίκια να σουβλίζονται, κάθε χρόνο αμαυρώνοντας μία γιορτή υποτίθεται αγάπης, ανάστασης και ζωής με αίμα αθώων πλασμάτων, με βία και θάνατο. Νομίζω ότι δεν μας τιμά καθόλου αυτό… Θα μου πείτε καλά το ότι τα σφάζουν και τα τρώνε καθημερινά δεν σε πειράζει? Φυσικά λυπάμαι και για αυτό, αλλά στην προκειμένη περίπτωση μιλάμε για ένα “έθιμο” που κακομεταχειρίζεται τα ζώα ακόμα και μετά το θάνατο τους…. Με έναν βάρβαρο, χυδαίο, άθλιο τρόπο που ντροπιάζει την ανθρωπιά μας, τις αξίες μας και τον πολιτισμό μας! Τα ζώα καταλαβαίνουν, αισθάνονται, είναι έμβια όντα. Αν και διαφορετικά από εμάς, έχουν το ίδια φυσικά δικαίωμα στην ύπαρξη και στη ζωή. Πότε άραγε θα αφήσουμε στην άκρη μεσαιωνικές νοοτροπίες, ντροπιαστικές για το είδος μας, θεωρώντας τα ζώα κατώτερα και τις ζωές τους, δίχως καμία αξία …; Τα ζώα δεν είναι κατώτερα μας. Έχουν το ίδιο δικαίωμα με εμάς, στην ύπαρξη και τη ζωή. Αξίζουν το σεβασμό και την αγάπη μας! Μην ξεχνάμε ότι η μόνη και ουσιαστική “ανωτερότητα” είναι ο τρόπος που συμπεριφερόμαστε στα άλλα πλάσματα, στον πλανήτη που μας φιλοξενεί. Ανωτερότητα λοιπόν είναι ο πολιτισμός, η ανθρωπιά, η μη βία όχι μόνο απέναντι στο ανθρώπινο είδος, αλλά απέναντι σε όλα τα πλάσματα. Εάν υπήρχε κάποιο είδος πιο εξελιγμένο από μας, στον πλανήτη, πιο δυνατότερο, θα μας άρεσε να μας φυλάκιζε, να μας έκανε πειραματόζωα, να μας έγδερνε, να μας έσφαζε; θα μας άρεσε να είχε έθιμο κάθε φορά που γιόρταζε το οτιδήποτε, να γινόμασταν εμείς τα κορμιά στις σούβλες για το πιο “εξελιγμένο” είδος; .. Δεν νομίζω…
Γιατί λοιπόν να το κάνουμε εμείς αυτό στα ζώα..; Γιατί φερόμαστε τόσο βάναυσα και απάνθρωπα στα πλάσματα, χωρίς καμία ενσυναίσθηση και έλεος;…; Γιατί εν έτη 2024 εμείς εξακολουθούμε όπως δείχνουν πράξεις και τρόποι ζωής, ναρκισσιστικά και τόσο άδικα να πιστεύουμε ότι οι ζωές τους δεν έχουν καμιά αξία…; Τροφή για σκέψη… Πάμε σε ένα άλλο “έθιμο” τώρα το οποίο είναι επικίνδυνο και για άνθρωπους αλλά και για τα πουλιά, τα ζώα γενικά που τρομάζουν από τους κρότους, το θόρυβο. Αναφέρομαι στα βεγγαλικά φυσικά , στις σφαίρες, στις φωτοβολίδες που πετούν σε διάφορες εκδηλώσεις και σε γιορτές. Το γεγονός ότι έχουν ακρωτηριαστεί, τραυματιστεί αρκετά άτομα από αυτά, δυστυχώς δεν έχει εκλογικεύσει και συνετίσει κάποιο κόσμο που εξακολουθεί ακόμα να τα χρησιμοποιεί. Αυτό που δεν καταλαβαίνω είναι το γιατί θα πρέπει σε κάθε χαρούμενη περίσταση για μας, να πανηγυρίζουμε με βίαιο τρόπο, που θέτει σε κίνδυνο τόσο τις ζωές μας, όσο και τις ζωές των άλλων και των πουλιών, που τρομάζει τα ζώα. Γιατί οι δικές μας χαρές και γιορτές να μετατρέπονται σε οδύνη και τρόμο για τα υπόλοιπα πλάσματα…; Δεν θα μπορούσαμε άρα να γιορτάσουμε το οτιδήποτε ειρηνικά και με αβλαβή τρόπους, δίχως άχρηστους , επικίνδυνους “σαματάδες” χωρίς βία….;
Μήπως τελικά είναι πραγματικά ώρα για προβληματισμό, κριτική σκέψη απέναντι σε όλα όσα διδαχτήκαμε, είδαμε και μάθαμε από παιδιά; …Μήπως είναι μία πολύ καλή ευκαιρία για αναθεώρηση, αλλαγή στάσης ζωής και μεταμόρφωσης…; Νομίζω ότι είναι…
Αφήστε μια απάντηση