Ένα ρητό λέει πώς μετά την καταιγίδα βγαίνει πάντα ένα όμορφο, υπέροχο, ουράνιο τόξο. Και έτσι συμβαίνει. Κάποιες φορές για διάφορους λόγους νιώθουμε άγχος, λύπη, αίσθημα απώλειας, ανασφάλεια, φόβο, θυμό, είτε πρόκειται για θέματα καθημερινότητας που αντιμετωπίζουμε, είτε λόγω κάποιου χωρισμού, διαζυγίου ή και κάποια απώλεια δικού μας ατόμου που έφυγε απ’ τη ζωή, είτε για την απώλεια μιας εργασίας που μας άρεσε, ή για κάποιο θέμα υγείας, ή για οτιδήποτε άλλο. Είναι εντάξει να νιώθεις έτσι, είναι λογικό και ανθρώπινο.
Συνήθως αυτό πάντα συμβαίνει, περνάς όλα τα στάδια του πένθους, ή γενικά τις φάσεις όλων ή σχεδόν όλων, αυτών των συναισθημάτων. Απλά θυμήσου ότι ενώ είναι εντάξει να νιώθεις αυτά τα συναισθήματα επειδή είναι λογικό και ανθρώπινο, δεν είναι εντάξει να εμμένουμε για πολύ σε αυτά. Νιώσε όσο το χρειάζεσαι, όσο το νιώθεις, όσο το έχεις ανάγκη, κλάψε, ξέσπασε, αλλά άφησε τα να φύγουν, στο τέλος της ημέρας. Άφησε τα να περάσουν. Αν εμμένεις, για πολύ σε αυτά τότε κάποια στιγμή θα”σωματικοποιηθούν“. Και ίσως γίνουν αυτοάνοσα για παράδειγμα ή ψυχοσωματικές καταστάσεις.
Αν νιώσεις την ανάγκη είναι καλό να αναζητήσεις ψυχολογική υποστήριξη από επαγγελματίες. Όλα στη ζωή στο κάτω-κάτω είναι εμπειρίες είτε θετικές, είτε αρνητικές που κάτι μας μαθαίνουν. Μας δυναμώνουν και μας κάνουν πιο δυνατές/δυνατούς. Και ίσως πιο ώριμες/ώριμους, αν έχουμε λάβει τα μαθήματα μας.
Κάθε ημέρα όμως είναι μία άλλη μέρα. Μία νέα ημέρα. Μία νέα ευκαιρία. Και συνήθως πριν διαβείς την ευτυχία λένε, περνάς το πιο βαθύ σκοτάδι. Στο τούνελ όμως κάποια στιγμή, αργά ή γρήγορα, διαφαίνεται πάντα το φως. Εξαρτάται από το πότε εσύ θα το αντιληφθείς και από το πόσο γρήγορα, θα αποφασίσεις να διασχίσεις αυτό το τούνελ…
Άσε λοιπόν το δικό σου ουράνιο τόξο να ανατείλει στη ζωή σου, πίστεψέ σε σένα, αγάπησε εσένα και ποτέ μην τα παρατάς για κανένα λόγο.
Αφήστε μια απάντηση