Γυναικοκτονίες…

Γράφει η Χριστίνα Μαργέτη

Θυμάμαι τι αντίδραση είχε προκαλέσει παλιότερα σε κάποιες/ους ο όρος γυναικοκτονία. Ισχυρίζονταν το αυτονόητο βέβαια και το προφανές ότι ήμαστε όλες και όλοι άνθρωποι, αρνούμενες/οι όμως να φτάσουν στην ουσία : την έμφυλη βία που δηλώνει τόσο σωστά ο όρος και αποτελεί την πιστή αποτύπωση της ζοφερής πραγματικότητας και δυστυχώς στις μέρες μας, σχεδόν καθημερινότητας. Γυναίκες άγνωστες μας ή και γνωστές μας ίσως, κάθε ηλικίας, κάθε κοινωνικής τάξης, κάθε εθνικότητας, κάθε θρησκευτικής ή μη θρησκευτικής πεποίθησης γίνονται θύματα φαλλοκρατών εγκληματιών, θύματα στα χέρια δίποδων κτήνων μεγαλωμένων με την πατριαρχική προπαγάνδα και νοοτροπία ότι δήθεν όλος ο κόσμος τους ανήκει, ότι είναι το κέντρο του κόσμου ένα πράγμα, ότι μία γυναίκα δεν έχει δικαίωμα να τους απορρίπτει, να λέει όχι, ή να τους χωρίζει, ανάλογα με την κάθε περίσταση που βίωσε ή βιώνει το κάθε θύμα.

Να γιατί είναι επιτακτική ανάγκη να καταπολεμήσουμε αυτό το σύστημα, αυτή την νοοτροπία, γιατί κυριολεκτικά και μεταφορικά η πατριαρχία σκοτώνει. Σε πολλές περιπτώσεις μάλιστα βλέπουμε και την ολιγωρία της αστυνομίας, ίσως και την απροθυμία μερικών αστυνομικών να πράξουν τα αυτονόητα, τα λογικά, σε σχέση βέβαια και με μία παράλληλη νομική πραγματικότητα, τουλάχιστον μέχρι πρότινος, η οποία απαιτούσε πρώτα να πάθεις το κακό και μετά να επέμβει… Επίσης έχουμε δει και κάποιες περιπτώσεις ουκ ολίγες φορές, δραστών που συλλαμβάνονται και μετά από λίγες ώρες/μέρες κυκλοφορούν ελεύθεροι, αλλά έχουμε δει επίσης και γυναικοκτόνους “καταδικασμένους” για δολοφονίες/γυναικοκτονίες να “πέφτουν στα μαλακά ” και μετά από κάποια έτη φυλάκισης να είναι ελεύθεροι σχετικά σύντομα, όσο τα θύματά τους είναι στο χώμα.. Σαφώς και υπάρχουν και άνδρες που είναι θύματα βίας και κακοποιήσεων από άλλους άνδρες ή και από γυναίκες κανείς δεν το αρνείται αυτό νομίζω, περιπτώσεις εξίσου και το ίδιο καταδικαστέες. Και φυσικά η απρόκλητη βία όταν δεν αποτελεί πράξη φυσικής αυτοάμυνας είναι πάντα ένα έγκλημα που θα πρέπει να αποδίδεται δικαιοσύνη. Πραγματική δικαιοσύνη όμως, για όλα τα θύματα όχι μόνο στα χαρτιά και ψευδεπίγραφη…

Οφείλουμε να αντιδράμε δυναμικά απέναντι σε όλο αυτό το έγκλημα, οι θηλυκότητες, σε όλη αυτή την βία. Ας μην επιτρέπουμε άλλο την θυματοποίηση. Ας γνωρίσουμε και ας αναγνωρίσουμε τις ικανότητες, την αξία και την δύναμη μας, αγωνιζόμενες για όλα τα αυτονόητα, τα οποία θα έπρεπε να είναι αυτονόητα, αλλά απ’ότι φαίνεται δυστυχώς δεν είναι. Πάντα αλληλέγγυες η μία στην άλλη, πάντα ενωτικά χωρίς διακρίσεις.