Και άλλο ναυάγιο…

Γράφει η Χριστίνα Μαργέτη

Και άλλο ναυάγιο πάλι… Και άλλο ένα σκάφος, μία βάρκα, ένα φουσκωτό που βυθίστηκε… Στο Αιγαίο, στη μεσόγειο, στις θάλασσες… Και άλλες νεκρές γυναίκες, παιδιά, φτωχοί, κατατρεγμένοι άνθρωποι που προσπάθησαν να γλιτώσουν από εξαθλίωση, πόλεμο… Άνθρωποι που ποτέ δεν θα μάθουμε τις ιστορίες τους, τα όνειρα τους. Γιατί έφυγαν, που ήθελαν να πάνε. Ίσως ούτε καν τα ονόματα τους. Ανθρώπους που πριν οι φουρτούνες τους χτυπήσουν κυριολεκτικά και μεταφορικά, είχαν κανονικές ζωές, καριέρες, σπιτικά, αξιοπρεπείς ακόμα και εύπορες ζωές. Άξιοι άνθρωποι που είχαν χτισμένες τις ζωές τους. Και τώρα, ίσως να μην τις/τους θρηνήσει κανείς ή να κλάψουν από μακριά οι οικογένειες τους ή οι οικείοι τους εάν ποτέ βέβαια μάθουν για το χαμό τους. Άνθρωποι που έπεσαν θύματα εγκληματιών, δουλεμπόρων. Κυκλωμάτων εκμετάλλευσης του ανθρώπινου πόνου, της εξαθλίωσης, του φόβου…Κυκλωμάτων που πλουτίζουν από την απόγνωση, το φόβο, την εξαθλίωση ανθρώπων… Ήθελα να ήξερα αν και πώς μπορούν οι δουλέμποροι ανθρώπων, να κοιμούνται τα βράδια, με τόσο αίμα στα χέρια τους…Με τόσα ματωμένα λεφτά στις τσέπες τους, στους λογαριασμούς τους. Δεν υπάρχει ποσό που να εξασφαλίζει την καθαρή συνείδηση και τον ήσυχο ύπνο βλέπετε και με αυτή την κατάρα των ματωμένων χρημάτων, θα ξαπλώνουν τις νύχτες, όχι για να αναπαύονται, αλλά για να γυροφέρνουν ενοχικά στα κρεβάτια της ατιμίας τους. Ίσως κάποια βράδια να βλέπουν και στον ύπνο τους τα νεκρά πρόσωπα των θυμάτων τους, ίσως…

Υστερόγραφο: Όπως και να έχει καλό είναι να δεχόμαστε με αγάπη τις μετανάστριες/ες, να βοηθάμε όπως και όσο μπορούμε αυτές και αυτούς τους ανθρώπους, γιατί δεν ξέρουμε το αν ποτέ θα βρεθούμε στις θέσεις τους, αν για διάφορους λόγους αναγκαζόμασταν ποτέ να φύγουμε, θα θέλαμε σίγουρα όπου και αν πηγαίναμε να μας συμπεριφέρονταν καλά, με σεβασμό και αγάπη. Επειδή είναι όλα ρόδα και γυρίζουν κάποια μέρα και επειδή το κάρμα είναι σκύλα όπως λέει και μία ρήση και επειδή η ζωή η ίδια, κάποια μέρα επιστρέφει συμπεριφορές και πράξεις. . Στο κάτω κάτω όλες, όλοι, όλα μας, προσωρινές και προσωρινοί ήμαστε σε αυτό το πλανήτη. Άρα στην ουσία ήμαστε όλες και όλοι μας μετανάστριες και μετανάστες, αν το καλοσκεφτείτε…

Όμως άλλο οι μετανάστριες/ες και άλλο τα κυκλώματα εκμετάλλευσης και εμπορίας ανθρώπων… Φυσικά και δεν είναι το ίδιο.