Όσα δεν φτάνει η αλεπού…

 Γράφει η Χριστίνα Μαργέτη

Όσα δεν φτάνει η αλεπού… (ελληνική λαϊκή παροιμία). Πρόσφατα στο λεωφορείο έγινα άθελά μου μάρτυρας ενός περιστατικού, για το οποίο δεν ξέρω ακριβώς αν είναι μόνο για γέλια η αν είναι και για κλάματα. Ίσως είναι και για τα δύο, τι να πω. Πίσω στη γαλαρία καθόταν ένας νεαρός πιτσιρικάς μαζί με μία κοπελίτσα και μιλούσαν. Ήθελα δεν ήθελα άκουγα (μιας που το πιτσιρίκι μιλούσε δυνατά) πρότεινε στην κοπέλα έξοδο μαζί του. Η κοπελίτσα έλεγε ότι δεν μπορούσε, ούτε σήμερα, ούτε αύριο, ούτε μεθαύριο και λοιπά. Ο τόνος της φωνής της ήταν κοφτός, ψυχρός. Δεν θέλει και πολύ μυαλό για να καταλάβεις πώς δεν ήθελε προφανώς , δεν ενδιαφερόταν, προσπαθούσε να τον αποφύγει.

Μετά από λίγα λεπτά μπαίνει στο λεωφορείο ένας άλλος νεαρός που προφανώς ήταν γνωστός του πιτσιρικά μιας που μόλις τον είδε τον χαιρέτησε και έκατσε μαζί τους. Σε κάποια φάση η κοπέλα κατέβηκε σε μια στάση. Μόλις έφυγε η κοπέλα ρώτησε ο φίλος του πιτσιρικά, τον πιτσιρικά, τι φάση παίζει με την τύπισσα αν την γουστάρει. Και του απάντησε ο πιτσιρικάς ότι σιγά μην γουστάρει “το μπάζο χάλια είναι”. Ακούγοντας το αυτό, κρατήθηκα μην βάλω τα γέλια δυνατά. Μου φάνηκε πολύ γελοίο. Από την άλλη ένιωσα λύπηση για το πιτσιρίκι, επειδή απ’ ότι φαίνεται είχε σίγουρα, υιοθετήσει την νοοτροπία του “όποια με απορρίπτει και με “χιώνει” την υποτιμώ και την βρίζω”. Θα μου πείτε εντάξει περίμενες κάποια ώριμη συμπεριφορά, πιτσιρίκι είναι. Ναι, πάσο σε αυτό. Όμως δεν σας κρύβω ότι αυτό με έκανε να αναρωτηθώ το πόσα ακόμα άραγε αγόρια, ακόμα και ενήλικες(αλλά ανώριμοι στο νου και τη συμπεριφορά) άνδρες ποιος ξέρει, να έχουν αυτή τη γελοία, κομπλεξική συμπεριφορά και νοοτροπία. Και εδώ κολλάει απόλυτα θεωρώ, η ρήση που μου ήρθε στο μυαλό “ότι δεν φτάνει η αλεπού, τα κάνει κρεμαστάρια”. Δυστυχώς δεν είναι η πρώτη φορά που έγινα μάρτυρας σε κάτι τέτοιο.

Έχει τύχει πάλι μέσα σε λεωφορείο να δω κάτι χειρότερο: Να βλέπω παρέες νεαρών που μπροστά στις κοπέλες που είναι μαζί τους, όλα καλά και μόλις φεύγουν οι κοπέλες, οι “φίλοι ” τους μιλούσαν τόσο χυδαία για αυτές, αισχρά και ελεεινά, βρίζοντας τες. Λυπόμουν μόνο για τις κοπέλες που έχουν τέτοια φίδια για φίλους. Είμαι σίγουρη ότι αν άκουγαν αυτά που έλεγαν οι “φίλοι ” τους, όχι καλημέρα, αλλά δεν θα ήθελαν πλέον να τους βλέπουν μπροστά τους. Κοπελιές τι να πω…Προσέχετε με ποιους κάνετε παρέα…Γιατί ναι, υπάρχουν οι φίλοι/ες που είναι δώρο και καλή τύχη να έχουμε στις ζωές μας, αλλά υπάρχουν και οι “φίλοι”, “φίλες” που πισώπλατα σκάβουν λάκκους. Και αν έχετε πέσει σε τέτοια περίπτωση, τυχερές θα είστε αν μπορέσετε να δείτε τουλάχιστον πίσω από τις μάσκες και πίσω από τις σκηνές, πάρετε χαμπάρι το θεματάκι και τις/τους απομακρύνετε από τις ζωές σας, προτού προλάβουν να σας βλάψουν με οποιοδήποτε τρόπο. Βασιστείτε πάντα στο ένστικτο σας, μην το αγνοήσετε ποτέ. Σχεδόν πάντα το ένστικτο σας, σας λέει την αλήθεια. Επίσης δώστε πάντα μεγάλη προσοχή στις μικρολεπτομέρειες. Γιατί ίσως από αυτές τις μικρολεπτομέρειες βγάλετε “λουράκι” και ολόκληρα συμπεράσματα. Ένα βλέμμα, μία ματιά , ένας μορφασμός στο πρόσωπο, μία κίνηση, μία κουβέντα, ένα μισόλογο, κάτι που δεν θα σας αρέσει, ίσως είναι αρκετό για να σας αφυπνίσει, να σας χτυπήσει το “καμπανάκι”. Όσο πιο νωρίς πάρετε χαμπάρι τέτοια άτομα, τόσο το καλύτερο για σας. Βέβαια έχω δει κακές συμπεριφορές και από κάποιες κοπέλες προς άλλες κοπέλες ή προς τα αγόρια. Αλλά οι περισσότερες περιπτώσεις στην πλειοψηφία τους, που έχει τύχει να δω εγώ τουλάχιστον προσωπικά, ήταν μέχρι τώρα, άσχημες συμπεριφορές αγοριών προς τις κοπέλες.

Τώρα ποιες και ποιοι να είναι αυτές και αυτοί που έχουν αναθρέψει τέτοια….”διαμάντια” είτε αγόρια, είτε κοπέλες με τέτοια συμπεριφορά, αυτό είναι ένα άλλο στόρι που ειλικρινά το έχω απορία…